domingo, 26 de diciembre de 2010

A voi.

Tú que me conoces mejor que nadie.
Tú que sabes de mis penas y debilidades.
Sólo tu eres capaz de curarme.

Tú que eres la fuente de mi manantial.
Tú que brotas la vida en mi caminar.
Sólo tú me dás ansias para continuar.

Tú que me ayudas a salir de la oscuridad.
Tú que me iluminas con la claridad.
Sólo tu eres camino de verdad.

Tú que de ti me alimento.
Tú que en ti encuentro sustento.
Sólo tu eres necesario para que siga atento/A.

*****************

Ti que me cóñeces mellor que a nadie.
Ti que sabes das miñas penas e debilidades.
Só ti es capaz de curarme.

Ti que ela fonte do meu manantial.
Ti que brótala vida  no meu camiñar.
Só ti me das ansias para continuar.

Ti que me axudas a saír da oscuridá.
Ti que me iluminas coa claridá.
Só ti elo camiño da verdad.

Ti que de ti me alimento.
Ti que en ti encontro sustento.
Só ti es necesario para seguir atento/A.



jueves, 23 de diciembre de 2010

Cerro os ollos...
e escríbote.
Intento buscar a  imaxe que me alonxe da irrealidade.
Só vexo oscuridade, cústame adentrarme.
Non percibo nada só un sentimento de necesidade.
Algo me chama...
algo me fala.
A miña mente descansa e os meus pensamentos se estancan.
Mais sigo inqueda buscando a paciencia.
Ofrézoche o momento que levo adentro para que sexas ti o dono dos meus pensamentos.
Pra que poidas ser quén de organizalos e estabilizalos e chegar  a un fin no que poder levalos.
Algo me inquieta e
a paciencia non o chea.
Unha luz aparece na oscuridade, non sei que é mais parece agradable.
Sigo queda non quero présas, estáncome ante a súa presenza.
Observoa con humildade.
Deixoa que crezca e sexa ela quen reina
Pero é tarde  abro os ollos e esperto á irrealidade.

domingo, 12 de diciembre de 2010

Dificultades.

Sólo contigo encuentro el camino para seguir
 sólo contigo siguen las ganas de vivir...
No logro la estabilidad sino es junto a ti... No logro la alegría si tu reflejo no se ve en mí.

Nada es fácil lejos de ti,
 nada es ejemplo a seguir...
Ridículo resulta parárselo a pensar
ridículo  resulta  pensarlo y recapacitar...
Me alejo sin frenos al no saber de tí y me incorporo en cabeza al tu nombre oír.
Parece mentira como lo has hecho así?
fácil de ver dífcil de cumplir...

Dificultades son las que tengo al escribir
cuando determinados defectos se apiaden de mí.
Dificultades las muchas para hacerme seguir
fuerzas sólo una, la ilusión hacía a ti.
Niña ilusa salí y nadie como tu supo aprovechar también ese defecto en mí.
GRACIAS DE CORAZÓN.