domingo, 26 de diciembre de 2010

A voi.

Tú que me conoces mejor que nadie.
Tú que sabes de mis penas y debilidades.
Sólo tu eres capaz de curarme.

Tú que eres la fuente de mi manantial.
Tú que brotas la vida en mi caminar.
Sólo tú me dás ansias para continuar.

Tú que me ayudas a salir de la oscuridad.
Tú que me iluminas con la claridad.
Sólo tu eres camino de verdad.

Tú que de ti me alimento.
Tú que en ti encuentro sustento.
Sólo tu eres necesario para que siga atento/A.

*****************

Ti que me cóñeces mellor que a nadie.
Ti que sabes das miñas penas e debilidades.
Só ti es capaz de curarme.

Ti que ela fonte do meu manantial.
Ti que brótala vida  no meu camiñar.
Só ti me das ansias para continuar.

Ti que me axudas a saír da oscuridá.
Ti que me iluminas coa claridá.
Só ti elo camiño da verdad.

Ti que de ti me alimento.
Ti que en ti encontro sustento.
Só ti es necesario para seguir atento/A.



No hay comentarios:

Publicar un comentario